Ur. w Płońsku. Po kampanii wrześniowej znalazł się we Francji, po ucieczce z niewoli przez Hiszpanię, Portugalię i Gibraltar dotarł do Anglii skąd jako Cichociemny samolotem zrzucony w 1942 do kraju. Skierowany został do inspektoratu zamojskiego na szefa Kedywu. W Wielki Piątek 1943 dokonał w Zamościu brawurowej akcji - przebrany za gestapowca uprowadził więzioną żonę komendanta AK Tomaszów z synkiem z ogródka koło kolegiaty, gdzie pod okiem żandarmów pracowała z innymi więźniarkami. Był dwukrotnie ranny. Po wojnie został I-szym komendantem okręgu zamojskiego WIN. Doprowadził do porozumienia WiN i UPA celem walki z Sowietami. Aresztowany w 1946, skazany na śmierć, zamienioną na karę więzienia, w PRL więziony przez 15 lat. W l. 60. pracował m.in. jako konduktor wagonów sypialnych. W 1971 aresztowany za udział w organizacji "Ruch" (próba podpalenia muzeum w Poroninie), której podobnie jak i ROPCiO był współorganizatorem. W stanie wojennym wyjechał do USA, następnie do Kanady. Był odznaczony Komandorią Orderu Polonia Restituta i Virtuti Militari V klasy. Pochowany na Powązkach w kwaterze "Cichociemnych".