Ur. w Boguchwale, tam rozpoczął karierę piłkarską. Podczas studiów na UMCS, potem WSR (1955-60) był zawodnikiem "Lublinianki" - mecze w II lidze (proponowano mu grę w I lidze) i międzynarodowe. Od 1 IV 1960 do 10 VIII 1972 grał w "Hetmanie" (ponad 300 meczów). Był jednym z najlepszych piłkarzy w historii klubu, a także czołowym zawodnikiem w regionie, grał zawsze na pozycji stopera. Później jeszcze przez kilka lat był zawodnikiem następnie do 1985 trenerem "Roztocza". W 1983 wybrany do "Jedenastki" 65-lecia okręgu lubelskiego, obok m. in. Kalinowskiego, Żmudy i Iwanickiego, w 2002 ponownie znalazł się w lubelskiej "jedenastce" wszechczasów.
Podjął pracę w zamojskiej lecznicy, w 1962 zamieszkał w Szczebrzeszynie i od 1967 do emerytury kierował lecznicą weterynaryjną, wzorową, wyróżniającą się w województwie lubelskim. W 1965 kandydował do PRN. Był czł. RW LZS. Jako student był także rugbystą (z AZS w I lidze, złamana noga) i siatkarzem (III liga). Opublikował wspomnienie w "Centaurze". Od 2017 w Szczebrzeszynie odbywa się Memoriał jego imienia.
Podjął pracę w zamojskiej lecznicy, w 1962 zamieszkał w Szczebrzeszynie i od 1967 do emerytury kierował lecznicą weterynaryjną, wzorową, wyróżniającą się w województwie lubelskim. W 1965 kandydował do PRN. Był czł. RW LZS. Jako student był także rugbystą (z AZS w I lidze, złamana noga) i siatkarzem (III liga). Opublikował wspomnienie w "Centaurze". Od 2017 w Szczebrzeszynie odbywa się Memoriał jego imienia.
* Karierę piłkarską przerwała groźna kontuzja. 2 V 1971 podczas meczu w Zamościu z "Włókniarzem" Pabianice, odbijając piłkę pięknym szczupakiem dostał niezwykle mocno butem w szczękę łamiąc ją w kilku miejscach, także wylew wewnętrzny i kilka wybitych zębów. Przez kilka miesięcy leżał w szpitalu, odżywiał się przez rurkę. Już nie wrócił do wyczynowej piłki.
