Ur. w Zamościu, w czasie okupacji mieszkała w Hrubieszowie, ukończyła zamojskie liceum (1951) i KUL (1956) z pracą o zamojskiej bóżnicy, wykładała tam również (1984-87). Od 1963 do emerytury w 1994 związana zawodowo z pałacem-muzeum w Łańcucie, gdzie założyła i kierowała od 1966 działem powozów konnych. Była najwybitniejszą w Polsce znawczynią dawnych powozów, cenionym europejskim autorytetem w tej dziedzinie. Autorka kilkudziesięciu publikacji na ten temat, w tym fundamentalnych opracowań, jak Polskie powozy (Ossolineum 1982) oraz Paradne pojazdy w Polsce XVI - XVIII w. (PWN 1989), będące jej pracą doktorską. Przez ponad 20 lat zajmowała się też dla Muzeum w Wilanowie pracą badawczą z wiązaną karetami Jana III Sobieskiego. Pozostawiła wspomnienia z młodości m.in. zamieszkiwania w rodzinnym domu przy ul. Partyzantów 84 (d. 78), z okresu hrubieszowskiego częściowo publikowane. Zmarła w Łańcucie, prochy jej spoczęły na zamojskim cmentarzu.