Nazywany ojcem filozofii medycznej w Polsce, założyciel pierwszej kliniki. W czasie oblężenia Zamościa w IV 1831 przybył tu z rozkazu naczelnego wodza aby stłumić epidemię cholery w twierdzy. Położył zasługi przy jej uśmierzeniu, za jego niezmordowanym staraniem ustałej zupełnie (nawet gdy przy sekcji skaleczył sobie rękę, żadnego skutku to nie miało, dowodząc, że ta okrutna słabość nie jest zaraźliwą). Mimo próśb gen. komendanta Krysińskiego zabrany został do Warszawy.