W Drukarni Akademickiej powstało ok. 600 panegiryków, w postaci kazań, poematów, zbiorów wierszy. Głównymi ich odbiorcami byli ordynaci, a twórcami ponad połowy - profesorowie. Wśród z górą półtorej setki panegiryków ordynackich, co trzeci był o tematyce żałobnej. Częstymi okazjami były też wesela i objęcia we władanie ordynacji. Spośród pozostałej szlachty najwięcej utworów dedykowanych było Potockim i Radziwiłłom. Z władców najwięcej panegiryków poświęcono Michałowi Korybutowi (13) i Janowi III (8). Znanych jest też ponad 20 panegiryków mieszczańskich (ostatni z 1701), pisanych po polsku i w przeważającej części związanej z weselami. Wśród panegiryków kościelnych jako adresaci dominowali zdecydowanie biskupi chełmscy (najczęściej z okazji ingresów), kilkudziesięcioma uhonorowani zostali członkowie Kapituły. Osobną grupę tworzą druki związane ze środowiskiem akademickim (najczęściej objęcie funkcji rektora, albo uzyskanie stopnia naukowego).
Druk panegiryczny liczył zazwyczaj około 20 stron. Poza wyjątkami pobawione walorów literackich, niewielkiej też wartości informacyjnej. Autorem 13 panegiryków był Szymon Szymonowic.