Otwarta 16 VII 1921 z inicjatywy Sejmiku Zamojskiego, jako jedno z jego przedsiębiorstw. Pod kolejnymi zarządami (Rada Powiatowa, PRN, przemysł terenowy i ostatnio jako zakład nr 4 Lub. Zakładów Graficznych) istniała do 1990. Mieściła się w płn. skrzydle pałacu Zamoyskich. Rozpoczynając działalność dysponowała dostateczną ilością maszyn i czcionek najnowszego typu oraz dużym wyborem papieru. Początkowo zatrudniała kilkanaście osób, potem liczba pracowników stopniowo wzrastała do ponad 30. Oferowała szeroki zakres usług poligraficznych, po cenach ściśle kalkulacyjnych istotnego kosztu. W 1923 zrealizowała 1328 zamówień (9 tys. książek i 2,1 mln egz. różnych druków). Prowadzono też usługi poligraficzne i wyrób pieczęci. Drukarnia zawdzięczała swój rozwój kierującemu nią w l. 20. Mieczysławowi Klauznicerowi, drukarzowi z zamiłowania, dbającemu o formę zewnętrzną swych druków, na co zresztą duży wpływ miało KMK. W następnych latach wzbogacono park maszyn i zasób typograficzny, sprowadzając m.in. nowoczesną czcionkę Półtawskiego (1937).
Drukowano miejscowe czasopisma (również ilustrowane), jak "Ziemia Zamojska", "Słowo Zamojskie", "Prawda", "Teka Zamojska", "Nasza Myśl', 'Nasze Jest Jutro", "Myśli Młodociane", "Ognisko Zamojskie", "Wolność Sumienia" i inne, a także "Echo Biłgorajskie", "Nad Poziomy" (Krasnystaw), "Pobudkę" (Horyniec). Pierwszą spośród kilkudziesięciu książek był Kapitan Łamigłowa Boussenarda. największą objętość miał "Rocznik Tatarski" (520 s.). Drukowano tu sporo książek "Księgarni Polskiej" i większość pozycji Koła Miłośników Książki. Do najbardziej wartościowych wydawnictw należy Przewodnik po Zamościu M. Pieszki, Medyceusz polski XVII w. S. Łempickiego, Pamiętnik Zjazdu Naukowego im. Sz. Szymonowica, antologia Współczesna poezja polska, bibliofilska Rada Sprawy Wojennej, Bibliografia do historii Tatarów Polskich, szereg zbiorów poezji, Szopka zamojska, a także książki zamawiane z innych stron Polski, np. książka historyczna Henryka Wołkowicza Monarchia lipcowa (1936).
W czasie okupacji przygotowywano druki, dokumenty, pieczęcie dla Ruchu Oporu. Wyszły także konspiracyjnie Pieśni oddziałów partyzanckich Zamojszczyzny. Zatrudniano wówczas wiele osób, które unikały w ten sposób zesłania na roboty przymusowe do Rzeszy.
W 1944 drukarze z narażeniem życia uratowali przed wywiezieniem do Niemiec urządzenia drukarni (w skrzyniach znalazł się złom i kamienie), a także znaczny zapas papieru. 22-27 VIII 1944 Michalski jeździł do Lwowa po zakup czcionek rosyjskich. Tuż po Wyzwoleniu pracowało w niej 45 osób (1956 - 29, 1966 - 32 prac.), a powstawały tu bony pieniężne, książeczki wojskowe (0,5 mln szt.), zeszyty (100 tys.), przedrukowywano niemieckie znaczki. W XI 1944 produkcję określono na milion druków miesięcznie. Z zamojskiej drukarni wyszły też m.in. pierwsze w Polsce Ludowej tomiki poetyckie, 4 tomy materiałów do dziejów okupacyjnych Zamojszczyzny, prace naukowe, dzienniki urzędowe, a także ówczesny "Tygodnik Zamojski". Potem jednak wydawnictwa powstawały już sporadycznie, a zakład zajął się znacznie mniej efektowną produkcją akcydensów. W 1969 drukarnia otrzymała linotyp (pierwszym linotypistą był Janusz Greszta). Z drukarni wyszły 3 tomy "Rocznika Zamojskiego" i szereg mniejszych pozycji ZTPN (np. Rewolucyjne tradycje ruchu robotniczego, 1976). W 2001 Muzeum Zamojskie zorganizowało wystawę poświęconą zamojskiemu drukarstwu.
Do najbardziej znanych pracowników drukarni należał Władysław Mazur (osobne hasło), który po 60 latach odchodził na emeryturę jako najstarszy drukarz w Polsce, a nierzadko z ponad 50-letnim stażem: Zygmunt Sokołowski (osobne hasło), Józef Plewik (osobne hasło) - zecerzy, Adam Kasprzak (osobne hasło), Janina Marciniak (1913), Edward Chudoba (osobne hasło) - typografia, Bazyli Gryszczuk (osobne hasło), Władysława Michalska (1911) - introligatornia, Szymon Malewicz (osobne hasło) - stemple. Drukarnią kierowali: 1921-22 Ryszard Ostrowski, 1922 Zygmunt Pomarański, 1922-33 Mieczysław Klauznicer, 1933-46 Zenon Michalski, 1946-47 Serafin Habina, 1947 Szymon Malewicz, 1947-53 Zygmunt Sokołowski, 1953-54 Wincenty Ziń, 1954-65 Gustaw Janiszewski, 1965-82 Edward Chudoba i 1982-90 Janusz Greszta. W 1991 drukarnia stała się własnością spółki "Attyla".
W Drukarni Sejmikowej powstały m.in.
1924 - W. Bajkowski Ogródek jakich mało (s. 11)
1927 - Modlitewnik dla ludu Polsko-Narodowego Kościoła Katolickiego, opr. w. Faron (s. 184, 1500 egz.)
1928 - Prawda o Polsko-Narodowym Kościele Katolickim, zebrał W. Faron (s. 39)
1928 - B. Dukszta W jaki sposób odżydzić miasta i wsi w Polsce (s. 14)
1928 - B. Bezzocchini Kwiatek Seraficki Siostra Maria Asunta Franciszkanka... (s. 60)
1928 - B. Dukszta Najważniejsze zagadnienia polityki wszechświatowej (s. 18)
1929 - J. Gaździcki Sen Pawełka o Polsce (59 s.)
1929 - C. Lindertowa Miscellanea (s. 64)
1930 - Poradnik duszpasterski dla użytku kapłanów Kościoła Polsko-Narodowego, zebrał W. Faron (s. 58)
1934 - F. Fejfer Obrona sadów (s. 7)
1935 - Rocznik Tatarski, t. 2 (s. 515)
1938 - Szopka Zamojska (s. 38)
1939 - J. Chrzanowski Kiedy będzie wojna (s. 55)
b.d. - Opowiadania Misjonarki. Tsuru i Kane, O dwóch małych Jankach (s. 32) wyd. Franciszkanki z Łabuń
* Przez okno drukarni wchodzą ćmy - trupie główki...
Kilku ludzi przy kasztach walczy ze zmęczeniem...
Ktoś po papierze wodzi współsennym ołówkiem...
W przegródkach oczekują godziny ślęczenia...
Ćmy tańczą tu maraton w światła kołowrotach...
Jedna sprawdza artykuły, wiersze i projekty...
druga chodzi piechotą, raz tam i z powrotem,
a później wciąż już siedzi tylko nad korektą.
O którejś godzinie wsuwa się ćma senności...
Wszyscy jednak pracują, bo zanim noc zblednie,
muszą rzucić na papier ten tydzień Zamościa,
muszą tu odzwierciedlić każdy dzień powszedni...
