Był franciszkaninem z Neapolu, teologiem. Nakłoniony przez Jana Zamoyskiego objął w 1603 obowiązki profesora publicznego św. teologii i nadwornego teologa, a także cenzora (kanclerz chciał się uniezależnić od stronniczych jezuitów). Mieszkał na przedmieściu. Erudyta, szybko nawiązał kontakt ze środowiskiem dworsko-akademickim. Zmógł go surowy dla południowca klimat. Wycieńczony febrą zm. w maju, pochowany został w podziemiach kolegiaty, w której znajduje się epitafium z jego popiersiem.
* Wg scenariusza wystawy stalej zamojskiego muzeum z l. 60. (J. Kowalczyk, K. Sroczyńska) - Hiszpan.
