Pierwotne, srebrne tabernakulum z 24 figurami w drzewie tego samego co ołtarz autora, po stu latach zastąpiło nowe. Było jeszcze okazalsze (wys. 242 cm, szer. 218 cm, 141 elementów, ok. 600 szt. gwoździ), wg projektu Jerzego de Kawe. Wykonali je w 1744-48 wrocławscy złotnicy Beniamin Hentschel (1702-1774) i Jan Chr. Jancke (1721-1746), a l. Trejst uzupełnił tabernakulum o muszle. Wraz z nim powstała rokokowa monstrancja (93 cm). Poszło na nie stare złoto, ozdoby, stara monstrancja, a koszt wyniósł 32,9 tys. zł. Niemal całkowicie rzeźbiarskie tabernakulum jest jednym z najciekawszych dzieł złotnictwa na ziemiach polskich, a niewątpliwie najwspanialszym rokokowym tabernakulum w Polsce. Charakteryzuje się miękkością muszlowych, strzępiastych linii i wypełniającą całą powierzchnię dekoracją. W centralnej części znajduje się płaskorzeźbiona scena zaparcia św. Tomasza, a po obu stronach postacie dwu aniołów i kartusze w formie monstrancji z herbami ordynata Tomasza Antoniego i jego żony Teresy (Jelita i Rawicz). W tabernakulum stał wielki srebrny pacyfikał z relikwiami św. Jana z Dukli (pocz. XVII w., ob. Muzeum Sakralne).