Ur. w Zamościu, s. Józefa (osobne hasło). wskutek wilczego biletu za udział w strajku szkolnym musiał opuścić Zamość i maturę otrzymał w Petersburgu. W 1918 rozbrajał Austriaków w Zamościu, działał w POW i Straży Obywatelskiej, pracował w miejscowym szpitalu wojskowym. Tego roku od Zamojskiego Stowarzyszenia Akademickiego otrzymał mandat reprezentowania na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie uzyskał Dyplom lekarski (1926). Przed wojną pracował m.in. w klinice dziecięcej i Ubezpieczalni Społecznej w Warszawie i szpitalu ewangelickim (mieszkał przy ul. Marszałkowskiej) 33. W czasie okupacji internowany w Rumunii.
W 1945 wrócił do Zamościa, pracował w ubezpieczalni i przychodni kolejowej, w 1967 przeniesiony do szpitala w Szczebrzeszynie. Mieszkał przy ul. Żeromskiego 11. Jego żoną była śpiewaczka operowa (osobne hasło: Czernicka Teodozja), następną Stanisława z d. Komorowska (zm. 1991) "dziewczyna z ludu", za co spotkał go rodzinny ostracyzm. Spoczywa na zamojskim cmentarzu (W).

 * W 1947 lekarz powiatowy zaświadczał, iż J. Czernicki pracuje jako: 1. lekarz ubezpieczalni, 2. lekarz więzienny, 3. lekarz urzędu bezpieczeństwa, 4. lekarz kolejowy, 5. lekarz prywatny.