Powstał wraz z wzniesieniem Kolegiaty, miał kształt nieforemnego sześciokąta, zajmował ok. 30 arów, posiadał utwardzone chodniki, dwie furtki. W płd.-zachodnim narożu stał budynek będący prawdopodobnie ossarium, składowano w nim ekshumowane szczątki zmarłych, w 1808 wymieniane jako murowana, kryta dachówką kostnica. Jan Golliusz wspomina pochowaną w 1653 matkę u drzwi wielkich fary, kędy od bramy i od stajni pańskiej na cmentarz chodzą.
Do 1784 był cmentarzem grzebalnym. Jeszcze w XIX w. w płd. rogu cmentarza przed głównym wejściem stał nagrobek zm. w 1657 feldmarszałka szwedzkiego Arvida Wittenberga. Od 1659 na cmentarzu stała również figura Ukrzyżowanego. Na groby natrafiono jeszcze w 1987. Uwolniony od grobowców plac otoczyło żelazne ogrodzenie (Katedra - cmentarz przykatedralny).