Ur. w Radcówce pod Rzeszowem, Dyplom uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim (1931), posiadał II st. specjalizacji. Ukończył z wyróżnieniem także Oficerską Szkołę Sanitarną, był lekarzem 6 p. lotniczego, od 1937 w Instytucie Lekarskim Lotnictwa, w czasie okupacji w szpitalu ujazdowskim w Warszawie (z-ca ordynatora, ordynator), związany z ruchem oporu - organizacja PAL gen. "Skały". Wykonywał zabiegi w Puszczy Kampinoskiej, opatrywał rannych po słynnym zamachu na Kutscherę w Warszawie.
Po wojnie w Szkole Wojsk Lotniczych w Zamościu, w 1946 po  zakończeniu służby staraniem dr Kuleszy pozostał w Zamościu, mieszkał i przyjmował chorych w jego domu. Do 1956 pracował w Ubezpieczalni, wykonując w szpitalu zabiegi. W 1950 zorganizował oddział laryngologiczny został ordynatorem utworzonego wówczas w szpitalu oddziału laryngologicznego, pozostając tam aż do przejścia na emeryturę (1956-70). Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari kl. V (1944). Mieszkał później przy ul. Orlicz-Dreszera 18, następnie we własnym domu przy ul. Zaremby. Zapamiętano go, m.in. że jak mówił, to zazwyczaj z zamkniętymi oczami.

* Kończąc podchorążówkę w Ujazdowie ("sanitarka") otrzymał Złotą Szabelkę prymusa, która zaginęła w Warszawie podczas wojny. Ktoś ją odnalazł. Przekazana została do Muzeum w Rzeszowie.