Powstał w VI 1784 przy kościele św. Katarzyny na Przedmieściu Lubelskim (w okolicy ob. ul. Sadowej i Studziennej). W 1786 starosta polecił ogrodzić cmentarz kamieniem lub naturalnym cierniem. Wraz z nowym, murowanym kościołem wzniesiono okazałą, sklepioną bramę (zużyto 12 tys. cegieł z fundamentów kościoła Loretańskiego) ozdobioną statuą św. Katarzyny i wazonami, z wmurowanym nagrobkiem Jana Mukańskiego podczaszego bełskiego. W związku z poszerzeniem przedpola fortyfikacji, po ok. 30 latach cmętarz Śtej Katarzyny zamknięto.
Na nowy cmentarz przeniesiono rokokowe "latarnie zmarłych" (dziś obok domu grabarza). Później powstał w tym miejscu "ogród inżynierski". Na ślady pochówków trafiono przy budowie Domu Czynszowego (pokaźna ilość kości ludzkich, resztki trumien, 1927) i podczas prac związanych z ujęciem wody.