Ur. w Łodzi. Po wojnie pracował w biurach projektowych, kierował pracowniami "Miastoprojektu" w Katowicach i Wrocławiu,  wykładał też na Politechnice Wrocławskiej (1953-56), pełnił szereg stanowisk kierowniczych, był naczelnym inżynierem CBBW w Warszawie. 1 II 1957 objął stanowisko architekta miejskiego w Zamościu, okazując się odpisem dyplomu Politechniki Warszawskiej. Przyjęty został entuzjastycznie. Zaprojektował kilka niewielkich obiektów, m. in. kwiaciarnię przy ul. Lubelskiej (zw. "Budnicówką") i kawiarenkę przy Pl. Wolności, zieleńce w Rynku Wielkim, kiosk przy ul. Solnej oraz Pomnik pamięci MO w Rynku Wodnym. Wysoki, elegancki, błyskotliwy stał się w mieście postacią bardzo popularną. W 1959 stanął na czele reaktywowanego Klubu Inteligencji (przewodził sekcji motorowej). Malarz amator, w zamojskich domach zachowały się jego abstrakcyjne prace.
Odszedł 1 IX 1959 na własną prośbę (w XII 1958 PMRN nie przyjęła jego rezygnacji), przez pewien czas projektował jeszcze prywatnie. Gdy dopatrzono się, że koncesję otrzymał nie posiadając, jak zaświadczał, wykształcenia architekta i uprawnień budowlanych, w 1960 wyjechał do Gdańska. Kierował inwestycjami w przedsiębiorstwie turystycznym, tam dopiero zdobył dyplom. Próbował wyjechać za granicę.