Budowlana spółdzielnia pracy. Powstała 5 I 1938 jako Spółdzielnia Pracy Robót Budowlanych (wśród 10 założycieli m.in. inż. Karol Białkowski, Ignacy Stefanek), zapisując w statucie również propagowanie racjonalnego i nowoczesnego budownictwa. W XI 1944 zatrudniała 5 osób (kier. Klemens Tokarz), a wyprodukowano 1200 pustaków, 600 drenów, 10 tys. dachówki i 3 tys. płyt chodnikowych. Od 1946 czynna jako Spółdzielnia Pracy Budowlano-Remontowo-Konserwacyjna "Beton" (ul. Partyzantów 92), następnie Budowlana Spółdzielnia Pracy "Beton". Wchłaniała zakłady rzemieślnicze, posiadała cegielnię polową w Borowinie, utrzymywała własny transport konny. Zatrudniała: 1950 - 118, 1953 - 273, 1957 - 154, 1959 - 136, 1964 - 118. Wg informacji z 1957 produkowała pustaki, cegły cementowe i dachówkę. Wzniosła m.in. pierwszych 7 bloków ZOR przy ul. Alejach WP, prowadziła odbudowę synagogi, remontowała szkoły, pracowała też w Tomaszowie, Hrubieszowie, Chełmie i Lublinie. Spełniła też pewną rolę kulturalną (zespoły artystyczne, otwarta 1 II 1960 salka widowiskowa - jedyna na Nowym Mieście). Jej prezesem byli m.in. Janina Żemis, Edward Sowiński, Marian Rozegnał.
1 I 1967 połączyła się z "Budową" w Budowlaną Spółdzielnię Pracy (Budowlane przedsiębiorstwa). Ograniczyła się do budownictwa, budując i rozbudowując w Zamościu m.in. obiekty dla "Spomaszu". WZMot., "Autonaprawy". Na pocz. l. 90. rozebrano duży (31x14 m) barakowy budynek spółdzielni.