W 1848-69 był dyrektorem warszawskiego obserwatorium, a także profesorem Szkoły Głównej, ogłosił w języku polskim słynne dzieło Kopernika De Rewolutionibus... (1854). Przebywał wielokrotnie w Zamościu u brata infułata Walentego Baranowskiego. Przyjeżdżając do Lublina, traktowany był czasami jako mieszkaniec Zamościa.