Pionierami Kościoła ADŚ w Zamościu byli przybyli tu w 1928 - Olga Wajrauch (zm. 1968 poza krajem) i pierwszy duchowny kaznodzieja Edmund Klute (do 1934). Pierwsi wyznawcy spotykali się w ich mieszkaniach (15 osób). Przed wojną było już ok. 25 wyznawców. Kolejnym kaznodzieją był Józef Rosiecki, od 1937 Włodzimierz Siemienowicz (obaj czołowi później działacze polskich Adwentystów), z pomocą służyła s. Maria Rudzka, a do czołowych przedstawicieli zboru należeli Renkasowie, Marianna Tymecka, Aleksandra Piwowarek, Fydryk. Spotykali  się po prywatnych mieszkaniach, wkrótce z nich usuwani, m.in. u S. Laskowskiej. Przez kilkadziesiąt lat starszym zboru był Ireneusz Renkas (1901-1985), w którego domu ponad pół wieku odbywały się nabożeństwa. Zamość odwiedził zwierzchnik Kościoła Wilhelm Czembor.
W czasie okupacji odwiedził zbór rozwiązano, spotykano się po kryjomu.  Jednym z aktywniejszych członków był Wawrzyniec Bukała.  Siedziba: m. in. ul. Kołłątaja 2, 1972-76 ul. Sienkiewicza 11, 1976-79 ul. Kościuszki 4/4. W 1977 nabyto kamienicę przy ul. Żdanowskiej 4, 11 XI 1979 poświęcono w niej kaplicę (1977 - 31 czł. i 31 sympatyków, 1986 - 23 i 26, 1992 - 42 wyznawców).
Zamojskimi pastorami byli kolejno: 1962-65 Jan Jankiewicz, 1965-70 Aleksander Bobeszko, 1970-73 Henryk Duda, 1973-75 Bogumił Szczucki, 1975-77 Andrzej Rudnicki, 1977-79 Jan Krzysztofik, 1980-81 Czajka, 1981-87 Grzegorz Martyniuk - także dziekan okręgu lubelskiego, 1987-93 Ryszard Śliwka, 1993-2001 Mariusz Maikowski - jednocześnie dziekan okręgu lubelskiego i od 2001 Wojciech Stalmach. Od 1993 kościół prowadzi akcje odwykowe.