Powstała w 1951 w miejsce Publicznej Średniej Szkoły Zawodowej (osobne hasło: Publiczna Szkoła Dokształcająca) i Państwowej Szkoły Przemysłowej (osobne hasło) - d. wydz. drzewnego  a następnie również częściowo z jej wydz. mechanicznego. Szkoła w pierwszych latach posiadała także (po średniej Szkole Zawodowej) - wydz. handlowy i ogólnozawodowy.
Początkowo była to 2-letnia (od 1957 3-letnia), liczyła 12 oddziałów, 548 uczniów; później nawet ponad 700 (zwykle 70-80% ze wsi, do 1979 także dziewczęta), w 1964/65 aż 770, 1969/70 - 510. W 1953-82 ukończyło ją 4322 absolwentów - najwięcej tokarzy (1290), ślusarzy - mechaników (673 - od 1970), ślusarzy (601 - do 1971), frezerów (491) i spawaczy (300 - od 1971), ponadto m.in. kowale (205 - 1957-70), szlifierze (164), stolarze (162), elektromonterzy (148),  hartownicy (65). Niektóre specjalności zastępowano innymi, m.in. w 1980 kierowca - mechanik). Zatrudnienie znajdowano przede wszystkim w WZMot., "Spomaszu" i POM. W 1992 uczono 9 zawodów. W 1956 wydzieliła się Szkoła Rzemiosł Budowlanych (osobne hasło). Produkowano narzędzia ślusarskie, młotki, klucze ślusarskie, imadła, od 1967 tokarki TUE-35.
W 1965 szkołę połączono jako Technikum Mechaniczne i Zasadnicza Szkoła Zawodowa (jeden dyrektor), Dyrektorzy: Tadeusz Fotek (1951-55), Wacław Frączek (1956-75), Marian Wojtas (1975-82). Ponad 30 lat przepracowali nauczyciele zawodu Mieczysław Taras i Tadeusz Trusz (w 1952-82 łącznie 221 nauczycieli). Szkoła prowadziła działalność produkcyjną (m.in. pocz. łóżka dla wojska, w 1959-81 - 417 wiertarek). Mieści się przy ul. Szczebrzeskiej 41, w obiektach "zarządu drogowego" (osobne hasło), posiada też duży internat (1956) i halę sportową (1963).