Profesor Politechniki Warszawskiej, czł. PAN, zasłużony w dziedzinie ochrony i konserwacji zabytków. Z Zamościem związany od 1933 jako adiunkt prowadząc ze studentami inwentaryzację zabytków i prace badawcze przede wszystkim nad fortyfikacjami. Napisał później zachwyciłem się Zamościem i do dziś pozostaję pod jego urokiem. Był inicjatorem badań nad układem przestrzennym i architekturą historycznego Zamościa, który odkrył dla stawiającej pierwsze kroki urbanistyki. Wynikiem jego fascynacji była rozprawa doktorska Twierdza Zamość, a następnie wspólnie z prof. J. Herbstem fundamentalne opracowanie o tym samym tytule (Warszawa 1936). W 1939 wraz z innym warszawskim architektem (urbanistą) Władysławem Wieczorkiewiczem (17,7 tys. zł) opracował prekursorski plan zagospodarowania miasta (15 plansz) uwzględniający kompleksowo walory zabytkowe miasta - przełomowego w rozwoju światowej myśli konserwatorskiej (1939), w studium po raz pierwszy w Polsce została wytyczona granica strefy ochrony konserwatorskiej.
Odkrył m.in. zamurowaną dawną Bramę Lwowską, wg jego projektu zrekonstruowaną. Pod jego kierunkiem powstał model Zamościa. który pokazano na wystawie w Paryżu (1937), tego roku również miał odczyt w wypełnionym po brzegi kinie "Stylowym". W związku z planem urbanistycznym w 1940 na zaproszenie miasta i w 1942 przez SS przebywał w Zamościu, w 1946-48 kontynuował prace nad planem. W 1966 otrzymał dyplom zasłużonego dla miasta, a w 1980 wpisany do Księgi Zasłużonych dla Zamościa. Honorowy członek ZTPN (1978).


 * Autor m.in. Zamość - miasto, twierdza ("Polska Zbrojna" 1937 nr 15)
 * W millenijnym (1966) plebiscycie na 7 pereł architektury polskiej Zamość umieścił na trzecim miejscu, za Wawelem i Gnieznem, a przed poznańskim Ratuszem, Baranowem, Wilanowem i Łazienkami.
 * Jego odczytu o architekturze i fortyfikacjach Zamościa  wysłuchało w 1937 aż 309 zamościan.