Wcześniej działał w 1944-50 (osobne hasło). Reaktywował się na zebraniu 9 X 1958 Tymczasowego Komitetu Organizacyjnego (ok. 30 osób) wybrano zarząd: prezes Czesław Skarbek, z-ca ds technicznych Wacław Ukleja, z-ca ds. administracyjnych Wiesław Penk, sekretarz Antoni Rąbca (zastąpiony przez B. Borowskiego), skarbnik Antoni Owczarz, rada artystyczna: prezes Halina Rogińska, czł. Cz. Skarbek, A. Rąbca, Cz. Brykner, S. Kilarski, Z. Wikltorowicz, T. Bryk. W II 1959 pod kierownictwem Cz. Skarbka TZZ ponownie rozpoczął próby i po 13 latach 7 III 1959 jeszcze raz wystawił Balladynę w reż. H. Rogińskiej (także w czterech okolicznych miastach powiatowych), Do wystawienia Grubych Ryb, Ślubów Panieńskich już nie doszło, gdyż Rogińska musiała wyjechać z Zamościa.
Po raz ostatni wznowił działalność 1 X 1961, wiązało się to z przyjazdem do Zamościa Waldemara Zakrzewskiego (zrezygnowano z niego IX 1962). Powstała Rada artystyczna: A. Skotnicki przewodniczący i kier. artystyczny, Z. Kośmiński kier. literacki i Cz. Skarbek, ponadto scenograf S. Popek. Teatr dostał pomieszczenie do prób na Plantach w bloku nr 8/31b (próby często od 22.00 do 4 rano), prowadzono zajęcia oddechu, dykcji, rytmiki, szermierki, charakteryzacji (raz w tyg. 3 godziny). 27 i 28 I 1962 przedstawiono: Karczmę Pod Czarnym Wąsem J. Broszkiewicza - na premierze zabrakło miejsc, kulturalny Zamość zwabiony na premierę, zgotował artystom gorące przyjęcie, w samym Zamościu 6 przedstawień. 2 II 1962 utworzono 2 grupy: ambitniejsza i młodsza (sztuka muzyczna Śpiąca Królewna nie została ostatecznie zrealizowana).
Doszło do następnych premier: Żołnierza i bohatera G. Shawa (2 VI 1962) w reż. W. Zakrzewskiego, następnie Ostatnią sekundę A. Wydrzyńskiego (16 II 1963 w "Stylowym" o 20-tej, reż. Aleksander Aleksy, kolejne 12-te przedstawienie 27 III) i Kolegę J. Simmla (20 VI 1963) też w reż. A. Aleksego (ten wybitny lubelski aktor grał gościnnie główną rolę). Po przerwie działalność wznowiono w XI 1964 pod kierunkiem Czesława Bryknera, który wyreżyserował Pana Twardowskiego I. Szczepańskiej (I 1965, 5 przedstawień) i Czar munduru S. Turskiego (22 VII 1966).
W ciągu 1,5 roku teatr miał 7 tys. widzów. W 1962-63 teatr wystąpił 20 razy, przeważnie w małych miejscowościach , docierając ciężarówkami. Premiera Czaru... odbyła się w Sąsiadce, Teatr objechał szereg zabitych deskami dziur w powiecie, grając nawet dla kilkudziesięciu osób (15 miejscowości). Do zespołu należało zwykle 20-30 osób, k. 1961 - 26, aktywnych 18, 1963 - 30, 1966 - 38 (ale udzielało się nie więcej niż 10 osób), 1968 - 11.
20 II 1967 wystawiono Odwety Kruczkowskiego (19 miejscowości), w 1968 Oświadczyny Gogola, aktor z teatru Osterwy Stanisław Stojko przygotowywał jeszcze Grube ryby. TZZ korzystał z 2 pokoi w PDK, a próby miał w "Stylowym" po filmach (od godz. 22). W ostatnim okresie kierował nim Cz. Brykner, następnie od 1966 Irena Siedlecka. Sporadyczne, skromne dotacje (w 1966 bez dotacji, wspomagał społ. komitet przeciwalkoholowy), nieprzychylna atmosfera (PDK, 2 pokoiki) przyśpieszyła  upadek tego zasłużonego dla miasta teatru.
Z programu (styczeń 1962):

 * Członkowie założyciele: Ryszard Bednarski, Bernard Borowski, Marian Brykner, Edward Jakubczak, Witold Kabas, Krystyna Kondracka, Stefan Kowalik, Rafał Lemiec, Jerzy Mędroń, Lucyna Parysiewicz, Tadeusz Serafin, Krystyna Studzińska, Zofia Wiszniowska, Jan Wróbel, Halina Ziubrynowicz
 * W 1959 Balladynę grały na zmianę Alicja Szewczyk (nauczycielka ze szkoły nr 3) i Jadwiga Zujewska (prac. Cechu Rzemiosł Różnych), Roman Stańczyk Kirkora, Jan Tokarzewski Grabca.
 * W 1962 w Żołnierzu i bohaterze wystąpili: Zofia Wiszniowska, Krystyna Studzińska, Halina Ziubrynowicz, Marian Brykner, Witold Kabas, Stanisław Paszko, Janusz Sieńko, Zdzisław Dziubiński, reż. W. Zakrzewski, scenografia Stanisław Popek, kostiumy Jadwiga Kapłon; w 1966 w Czarze mundura Irena Siedlecka, Halina Serafin, Boda Kulczycka, Wiesław Bronikowski, Lucyna Krawczyk.
 * W 1962 zapowiadano premiery: Wielki Bobby Gruszczyńskiego i Wesołe kumoszki z Windsoru Szekspira,  1963 - Dom kobiet Nałkowskiej, Dożywocie Fredry, Mąż z grzeczności Abrahamowicza i Noc cudów Gałczyńskiego (brak informacji o ich zrealizowaniu), planowano też przedstawić przed ratuszem Pokój Arystofanesa oraz dla dzieci Śpiącą królewnę Strumiana.
* Oprócz A. Aleksego przyjeżdżał Jerzego Taszewski - nieregularnie jednak, w połączenie z niezdyscyplinowaniem zespołu  i sztuka Dożywocie ostatecznie nie została zrealizowana.
 * W 1966 "Sztandar Ludu" obok Siedleckiej i Bryknera wymieniał  aktywniejszych - Włodzimierza Mąkę, Hannę i Jadwigę Ostasz, Janusza Ożonka, Franciszka Kardasza i Wacława Czuryłłę.
 * Teatr po 1,5 roku miał 30 tys. zł na koncie, zarabiając także przedstawieniami estradowymi, np. od Komitetu Antyalkoholowego 6 tys. za imprezy rozrywkowe propagujące niechęć do spirytualiów. W 1966 dotacja 15 tys., dochody 13,5 tys. zł.
 * Międzynarodowy Dzień Teatru uczczono okolicznościowym interludium - 5 salwami z szampana oraz artystyczną weną i kolektywnym dowcipem, do których dodali swoje recytatorsko-imitatorskie produkcje Ryszard Joachimiak i Marian Brykner. (Zygmunt Mikulski, 1966)
* W Odwetach (1967) wystąpili: Stanisław Wujec, Kazimierz Fornalski, Wacław Góra, Krystyna Czuryłło, Krystyna Siedlecka, Krystyna Marońska, Czesław Brykner (także reżyser i scenograf), Wacław Czuryłło, Józef Grabowski, Edward Jakubczak.
 * Kierownictwo TZZ od VI 1963 - przewodniczący Marian Brykner, wiceprzewodniczący Witold Kabas, sekretarz Stefan Kowalik, od 1964 Z. Wiszniowska, księgowa R. Rajska; od X 1965 - przewodnicząca Irena Siedlecka, wiceprzewodniczący Edward Jakubczak, sekretarz Janusz Trybalski, skarbnik Halina Serafin, czł. Bogumiła Kulczyńska, Krystyna Serafin, Tadeusz Serafin, od 1966 sekretarz Jadwiga Ostasz, skarbnik Edward Jaszak, czł. Henryka Brykner, Hanna Ostasz, od 1967 sekretarz Emilia Borowiec, czł. Stanisław Ciuraszkiewicz, Krystyna Czuryłło.