Rozkazem ministra Obrony Narodowej z 23 II 1950 szkoła wróciła z Boernerowa do Zamościa. Naukę rozpoczęto w XI, po gruntownej modernizacji koszar. Wybudowano szkolne lotnisko i klub oficerski. 28 I 1951 przyjmuje nazwę Technicznej Szkoły Wojsk Lotniczych, otrzymując nowe zadanie kształcenia personelu na sprzęt odrzutowy (3160 kursantów). Na stan szkoły składało się 5 batalionów mechaników i 2 bat. chorążych. W ciągu 5 lat kończy ją 2200 oficerów techników. Koszary stają się "za ciasne".
Rozkazem z 3 VIII 1955 kurs oficerski przeniesiono do Oleśnicy (TOSWL), "zabierając" również nadane w tym roku imię gen. W. Wróblewskiego. Odbyła się promocja oficerska ostatnich 200 techników lotniczych. W Zamościu pozostało szkolenie mechaników lotniczych. Był to już ostatni etap reorganizacji. W 1956 opuścił szkołę ostatni oficer radziecki. W 1955-67 kończy ją 20 tys. absolwentów. Szkolił się w niej personel lotniczy do obsługi wszystkich typów samolotów na 7 kierunkach w ponad 30 specjalnościach. W ostatnim okresie szkoleniem objęto obsługę szkolno-bojowego odrzutowca B-11 Iskra i śmigłowca szturmowego Mi-24 (łącznie 14 kompanii szkolnych). Na terenie koszar znajdowała się ogromna liczba sprzętu latającego wycofanego z eksploatacji, który służył do szkoleń, w późniejszym okresie duża liczba Lim-ów. i TS-11 "Iskier". Wśród absolwentów szkoły byli późniejsi generałowie Sergiusz Kaługin (wbrew nazwisku Polak, gł. inżynier WL), Zdzisław Pietrucha, Roman Iwaszkiewicz (z-cy dowódców WL), Ryszard Michalik.
W 1964 TSWL otrzymała imię Michała Wójtowicza - partyzanta i komunisty (pół roku wcześniej PMRN występowało do ministra ON o im. W. Łukasińskiego, po czym 2 III 1963 anulowało pismo), z którego to patrona zrezygnowano na pocz. l. 90.
Przy TSWL powstała Podoficerska Szkoła Zawodowa (1972), a w 1977-95 Szkoła Chorążych (osobne hasło). W ostatnim okresie istniała także 3-letnia szkoła zasadnicza. Jesienią 1978 zorganizowano Ośrodek Szkolenia Zagranicznego dla personelu technicznego (osobne hasło). Po latach zastanawiano się czy mogli być wśród nich przyszli terroryści. W 1985 zachowując dotychczasową nazwę szkoła odzyskała rangę centralnego ośrodka szkolenia WL (przeszkalano m.in. absolwentów WAT).
Na stałe ze szkołą związanych było około pół tysiąca osób oraz zwykle ok. 2 tys. żołnierzy. Od 1959 działa Organizacja Rodzin Wojskowych. Od 1989 w TSWL pracowała pierwsza kobieta oficer (osobne  Kobiety). W 1984 TSWL odznaczono Krzyżem Komandorskim OOP, wizytowana była też przez ministrów ON Mariana Spychalskiego (1958) i Piotra Kołodziejczyka (1991). Ostatni jubileusz zaszczycił d-ca wojsk lotniczych gen. J. Gotowała. Czynnie uczestniczyła w życiu miasta (prace społeczne), patronując m.in. kilku szkołom i aeroklubowi. Nowa koszarowa stołówka (4 sale) jednorazowo mieściła 1600 osób.
Rozkazem MON z 20 VII 1994 rozformowano TSWL. 26 VIII 1995 ślubowało ostatnich 150 żołnierzy (w nowej strukturze szkolenie techniczne w WAT i Centrum w Oleśnicy). Szkoła wychowała 134 tys. techników, mechaników i mł. Specjalistów lotniczych. 31 XII 1995 TSWL przestała funkcjonować, pożegnanie odbyło się 19 I 1996 (dzień wcześniej usunięto szyld, sztandar w Muzeum WP), a do Oleśnicy ruszyły transporty ze sprzętem. 100 żołnierzy kadry przejęła BOT, 150 cywili zwolniono. W 1995 dzieje TSWL zaprezentowano na wystawie w Arsenale.
Komendanci: Mikołaj Gołoborodzko (1944-45), Józef Smaga (1945), Michał Jakubik (1950-51), Paweł Worobiow (1951-53), Siergiej Aleksandrow (1953-54), Kazimierz Burczak (1954-55), Franciszek Ilnicki (1955-59), Kazimierz Warzocha (1959-62), Aleksander Dufajn (1962-68), Dionizy Barszczewski (1968-75), Zygmunt Olejniczak (1975-90), Jan Sobiborowicz (1990-95) i Ryszard Hejna (1995-96).

 * W szkole obsługę samolotów nazywano "nafciarzami", zajmujących się osprzętem (czujniki, wskaźniki) "zegarami", a radiotechników "antenami".
 * Obiekty sportowe spotyka się na terenie jednostki co krok. Kilkanaście boisk do siatkówki, kilka do piłki ręcznej, kort tenisowy, liczne urządzenia lekkoatletyczne, sala gimnastyczna pod namiotem (TSWL ostatnio sklasyfikowana na pierwszym miejscu wśród ośrodków szkolenia WP w rywalizacji o najlepszą bazę szkoleniową kultury fizycznej). W otoczeniu klubu żołnierskiego efektowny letni amfiteatr, alpinaria, zielone sale wykładowe, sportowa strzelnica. (A. Klaczyński Skrzydlata Jubilatka "Tygodnik Zamojski", 1979)
 * Gdyby centralne dożynki w Zamościu odbyły się rok wcześniej niż planowano, zamojskie lotnisko dorobiłoby się pasa startowego, a wtedy szanse na utrzymanie Zamościu były by większe o 100 procent - ppłk L. Szląski, ostatni kwatermistrz TSWL.
 * Podczas obchodów 50-lecia uczestniczył pierwszy absolwent tej szkoły st. sierż. Leszek Korgol (ob. mieszka w Detroit).
  !!! W TSWL znajdował się oddany przez Duńczyków samolot Lim-2, którym w 1953 zbiegł ze Słupska na Bornholm por. Jarecki.