Zwany też książęcym skarbem. Zespół srebrnych ozdób: 5 zapinek (niektóre pokryte złotem, dwie dł. 11,3 cm z filigranową starannie wykonaną dekoracją), sprzączka, okucie końcówki pasa, a ponadto prawdopodobnie 16 złotych monet Konstancjusza II, prawdopodobnie z książęcego grobu (plemię Dulębów). Datowany jest na I poł. V w. n.e. i łączony z młodszym okresem rzymskim, a chronologicznie z okresem wędrówek ludów (wg jednej z hipotez zakopany w czasie najazdu Hunów w l. 70. IV w. n.e.). Znaleziony został w obrębie starodawnej twierdzy w Zamościu w 1839. Trafił do kolekcji prywatnej cara Aleksandra II, potem Ermitażu w Petersburgu. Monety oddzielono i włączono zbiorów numizmatycznych Ermitażu.
O jego istnieniu Polacy dowiedzieli się dopiero w 1962 (prof. Tadeusz Sulimirski dzięki brytyjskiemu stypendium dokonał w Leningradzie analizy zamojskiego skarbu). Pierwszy raz prezentowany był w 1995 na wystawie Skarby wschodnich Gotów w Beveren (Niemcy), ubezpieczony na 0,5 mln $, wystawę oglądano jeszcze m.in. w Cannes i Sztokholmie, ale skarb już tylko na ...fotografiach.


* Najcenniejsza zapinka wykonana jest z jednego kawałka srebrnej blachy, dł. 11,3 cm i szer. 5,5 cm główki, na główkę, nóżkę i kabłąk nałożone są cienkie złote blaszki pokryte drobnym filigranem, obramowanym karbowanymi wężykami i plecionką. Styl i technika wskazuje na powiązania czarnomorskie i bosporańsko-sarmackie.
 * Duży ośrodek ruskiego plemienia Dulębów rozwijał się na pograniczu Zamojszczyzny i Wołynia, rozbity został przez Attylę, a książę Dulęba pochowany został być może na terenie dzisiejszego Zamościa, gdzie dokładnie - nie wiadomo.
 * Dużo monet wykopano przy regulacji w 1924 zamojskiego parku, które przekazano do powstałego w 1926 Muzeum Regionalnego.
 * Monetę cesarza Konstancjusza II, taką jak w skarbie, odkryto w 1999 w kurhanie między Łabuńką i ul. Lubelską.