Pierwsze wzmianki o rusznikarzu pochodzą z 2 poł. XVIII w. - broń o walorach artystycznych wytwarzał Sebastian Stahl. W zbrojowni w Monachium (1842) znajdował się pistolet ordynaryjny księcia Józefa Poniatowskiego z napisem robiony w Zamościu. Na pocz. XIX w. wzmiankowany jest Mikołaj Karkowski, a z pocz. XX w. rusznikarstwem zajmował się nieznany z imienia Schonauer ("fabryczkę" podobno zniszczono w czasie II wojny światowej). W warsztacie rusznikarskim 9 p.p. leg. rusznikarzem był m.in. Andrzej Surmacz. Podczas okupacji w parowozowni wykonywał iglice, naprawiał zamki partyzantom Aleksander Dziuba (zginął przy naprawie torów - partyzancka mina). W latach międzywojennych rusznikarstwem zajmowali się też Józef Glinka (1904-1933) majster w 9 p.p. i Czesław Bezuch (osobne hasło), współcześnie, od 1994 Sławomir Paziak z ul. Brzozowej. W l. 90. broń myśliwską, gazową i sportową sprzedawano w "Jubilacie" (PW "Jawil").