Pochodził z Biłgorajskiego. Ukończył Liceum Pedagogiczne i Instytut Profilaktyki Społecznej. Od 1966 pracował zawodowo w różnych miejscach kraju, m.in. w szkole wiejskiej, zakładzie poprawczym, ZHP, OHP, "Ruchu". Osiadł w Zamościu, pracował w kuratorium, był wizytatorem. Debiutował wierszem w "Kamenie" (1962), wydał tomiki Libretto do życiorysu (1989) i Psalmy uliczne (1991), pisał również opowiadania, nie zdążył wydać ukończonej powieści Apokryfy frajera (nowoczesna w formie proza psychologiczna, fragment Bałajgórka druk. w "Kresach Literackich" 1992), malował (wystawy w Zamościu i Puławach, ilustrował tomik Szept miasta). Zdobył kilka nagród (m.in. Szczecin, Płock). Był pierwszym prezesem Nauczycielskiego Klubu Literackiego. Redagował pisemko "Zaułek Zamojskiego" (1993). Pod wpływem dramatycznej walki z chorobą wydał książkę o urynoterapii Woda życia (1992).