Ur. w Warszawie, syn Józefa (osobne hasło). Początkowo uczył się w zamojskim gimnazjum, a po strajku szkolnym 1905, kontynuował w Warszawie (matura 1914). W czasie I wojny świat. rozpoczął studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim. Bardzo wcześnie działał w konspiracji, od 1911 zastępowy jednej z pierwszych w Warszawie drużyn tajnego skautingu, od 1912 w Polskich Drużynach Strzeleckich (ps. "Borowicz"). instruktor. W 1914 założył koło drużyniackie w Zamościu.
6 VIII 1914 wstąpił do I Kompanii Kadrowej Legionów (wraz z bratem wśród pierwszych 142 legionistów), po trzech m-cach podporucznik. Brał udział we wszystkich walkach i wyróżniając się dużą odwagą (służył do IX 1915, dwukrotnie ranny), po czym odkomenderowano go do pracy w POW (m.in. dowódca szkoły podchorążych i dowódca okręgu warszawskiego). Stał też na czele Polskiej Organizacji Skautowej, a potem krótko był też komendantem Kwatery Głównej ZHP. W 1917 wrócił do pracy w Legionach, aresztowany, następnie internowany, zbiegł ze Szczypiorna i 24 IX 1917 otrzymał przydział do okręgu POW w Zamościu. Używał tu pseudonimu "Stefan Roszko" (nazwisko I-szej żony).
15 XII 1917 założył wraz z bratem Zygmuntem zasłużoną "Księgarnię Polską" (miał 37% udziału, w 1928 wystąpił ze spółki), obaj brali udział w I-szym Zjeździe Księgarzy Polskich (1918). Jakkolwiek wydawnictwo firmował brat - on był duszą wydawnictwa, inspiratorem jego poczynań (szczególnie w pierwszym okresie istnienia), pomysłodawcą i redaktorem "Kroniki Powiatu Zamojskiego" (z Zygmuntem jako wydawca podpisał 16 numerów) i zasłużonej dla regionu "Teki Zamojskiej", a także serii wydawniczych: "Biblioteczki Żołnierza" (autor kilku książeczek), "Biblioteczki Historycznej" i "Książnicy Zamojskiej". 15 X 1918 był dowódcą Straży Obywatelskiej powiatu zamojskiego, Wkrótce przeniósł się do Warszawy, pozyskując dla "Teki" i "Księgarni Polskiej" ok. 30 uczonych, kładąc nacisk na popularyzację wiedzy o przeszłości regionu.
W 1918-20 i 1928-35 służył w wojsku, od 1919 kapitan WP, objął redakcję tygodnika "Wiarus". W czasie wojny 1920 był komendantem Kwatery Głównej Naczelnego Wodza, później m.in. od 1929 dowódcą kompanii 36 p.p. Przeszedł do rezerwy w stopniu majora. W 1922 uzyskał doktorat. Pracował w Ministerstwie WRiOP, Archiwum Głównym Akt Dawnych (jeździł do Moskwy w sprawie rewindykacji zbiorów polskich). W ostatnich latach przed wojną był dyrektorem Archiwum Skarbowego, a później Państwowego Wydawnictwa Książek Szkolnych we Lwowie. W 1928 kandydował do Sejmu w okręgu zamojskim (BBWR). W 1938 został członkiem Komitetu Redakcyjnego reaktywowanej "Teki Zamojskiej". Wydał drukiem wiele prac historycznych i materiałów źródłowych, głównie z okresu powstania styczniowego i historii najnowszej, z których wiele ukazywało się w Zamościu. Był autorem popularnej biografii J. Piłsudskiego (13 wydań, także w Zamościu).
W 1939 walczył m.in. w obronie Lwowa. Internowany na Węgrzech, brał tam udział w pracach konspiracyjnych, ogłaszał artykuły w polskich pismach. W III 1944 po wkroczeniu Niemców został aresztowany przez gestapo i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Flossenburgu (nr 29244), gdzie zginął 15 XII. Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Oficerskim Polonia Restituta, Krzyżem Walecznych (5 razy), a także Srebrnym Wawrzynem PAL. Syn z I-go małżeństwa Przemysław poległ w 1939 (w stopniu porucznika, jego chrzestnym był J. Pilsudski), z II-go Leszek w powstaniu Warszawskim (miał też 4 córki).


 * Wobec zmiany warunków politycznych - pod własnym nazwiskiem zawiadamiam, iż z dniem dzisiejszym porzucam przybrane z konieczności nazwisko Stefana Roszki. (z "Kroniki Powiatu Zamojskiego")
 * W 1918 (SNP) wygłosił odczyt Kijowskie wyprawy Bolesława Chrobrego.