Miał początkowo znajdować się za pałacem, po jego obu stronach, a także wewnątrz pobliskiego bastionu. Stała w nim fontanna - dzieło Santi Gucciego, rosły m.in. cyprysy. W poł. XVIII w. (za Tomasza Antoniego, autora traktatu ogrodnictwie) uległ gruntowniejszym przekształceniom, obok ogrodu płn. (ok. 30 arów, układ centralny), założono równoległy po przeciwnej płd. stronie ogród między pałacem i arsenałem (dotąd warzywnik), a ponadto w bastionie III ogród o charakterystycznym promienisto-osiowym układzie w typie francuskim. Były to ogrody kwiatowe. Znajdowały się w pieczy dworskich ogrodników.
W poł. XIX w. na placu musztry przed pałacem powstał ogród spacerowy, zamieniony potem na elitarny park (osobne hasło: "Ogród Adrianowski"). W 1929 urządzony został na nowo (proj. Waleriana Kronenberga) z parterem kwiatowym na osi, rok później otrzymał miano Pl. R. Jaśkiewicza. W 1940 Niemcy rozebrali żeliwny parkan. W 1999 rosło tam ok. 40 drzew, kilka pomnikowych kasztanowców i klonów, rzadka lipa srebrzysta i brzoza omszana. W 2004 wycięto 14 drzew. W l. 50. w związku z przypałacową zielenią pisano o Zamościu pachnącym jaśminem. W 1987 za pomnikowy uznano klon pospolity (rozdwojony, wys. ok. 30 m) i grusza polna (obwód 3,1 m, w 2002 usunięta) przed fasadą pałacu.