Pochodził z Krakowskiego (wieś Sanki). W Zamościu znalazł się mając 4 lata, ukończył zamojskie gimnazjum (1929), a w 1935 prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował w zamojskich kancelariach (Zubowicz, Stroiński, Radkowski), w Biłgoraju, w 1938 został aplikantem, egzamin adwokacki złożył w 1945. W czasie okupacji we Lwowie, Drohobyczu, Nowym Sączu. W Zamościu w 1945-47 adwokatem. W 1947 został prezesem Sądu Okręgowego w Lublinie, w 1948 Sądu Apelacyjnego w Lublinie, w krótkim czasie awansując na równorzędne stanowisko w Warszawie (1950-51). Najwyższe z pełnionych przez niego stanowisk to prezes Izby Karnej Sądu Najwyższego (1951-53), z-ca Prokuratora Generalnego (1956-61) i w międzyczasie przez 5 m-cy 1957 p.o. prokuratora generalnego, prezes SN ds. ogólnych (1961-74), ponadto wiceprezes Gł. Komisji Arbitrażowej (1952-56). Był też przewodniczącym powstałej 10 XII 1956 komisji dla zbadania nadużyć wojskowych prokuratur i sądów (tzw. komisja Mazura).
Przed wojną działał w KPP i PPS Lewica (1931-32 czł. Komitetu Miejskiego w Zamościu), kilkakrotnie aresztowany, po wojnie w PPR (czł. KP w Zamościu, delegat na zjazd Partii). Po wojnie był również prezesem ZG Związku Prawników Polskich. Odznaczony m. in. Orderem Sztandaru Pracy II kl. (1969). Odwiedzał Zamość (m.in. na konferencji partyjnej w 1959). Zm. w Warszawie, pochowany na Powązkach.