Ur. w Tarnogórze, dyplom uzyskał w Wilnie (1929). Od 1933 pracował w Krasnobrodzie, w 1939 walczył jako żołnierz 3 p.a.l., później AK, więzień Rotundy i Oranienburga, uwolniony, potem kilkakrotnie aresztowany, w 1942 został lekarzem rejonu AK. Od 1948 w Zamościu. Do 1977 pracował w przychodni obwodowej (1957-62 kierownik), był też lekarzem w pogotowiu, lekarzem szkolnym. W 1954 został czł. MRN. Mieszkał przy ul. Krysińskiego. Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (1970) i Krzyżem Kawalerskim OOP. Pochowany w Warszawie.