Dyplom uzyskał w 1929. Przybył w 1931 ze Lwowa. Pracował w Kasie Chorych i miał gabinet przy ul. Szymonowicza, z tzw. ambulatorium laryngologicznym. Przed wojną został prezesem Zw. B. Ochotników Armii Polskiej, kandydował do RM. W 1942  zapisał się na volkslistę, wg M. Bojarczuka by uniknąć aresztowania ze względu na żyd. pochodzenie. Motocyklista. Po wojnie wyjechał do Szczecina, później w Sopocie.