Ur. w Kalinowicach, ukończył Seminarium Nauczycielskie w Szczebrzeszynie. Uczył w 1928-69, najpierw w szkołach wiejskich. W 1944 przybył z Ruszowa do Zamościa, ostatnią, w której uczył była szkoła nr 2, kierował również szkołą dla pracujących (5 lat). Przez kilka lat pracował jednocześnie w archiwum powiatowym, którego był organizatorem i pierwszym kierownikiem (1950-60). Był także prezesem Oddziału Powiat. ZNP (1945-47), czł. pierwszej po wojnie MRN, działał w SL (przed wojną m.in. sekretarz ZP i ZW). Współzakładał Tow. Miłośników Zamościa (1957). Autor monografii Seminarium Nauczycielskiego w Szczebrzeszynie (w wyd. zbiorowym, 1975), kilkunastu artykułów o tematyce regionalnej (m.in. P.P.P./III-1/9/37. W dwudziestą piątą rocznicę strajku nauczycielskiego, "Kultura i życie" 1962 nr 40) i kilku wierszy w miejscowej prasie; pozostawił też rękopisy prac historycznych (m.in. dzieje ZNP w powiecie zamojskim). Odznaczony Krzyżem Oficerskim OOP (1985). "Zasłużony Nauczyciel PRL" (1979). Jego imię otrzymała pracownia naukowa Archiwum (2002).
Żona Czesława (1908-1993) ur. w Krzeszowie, była również nauczycielką, od 1945 uczyła w zamojskich szkołach, prowadziła z mężem amatorskie zespoły teatralne, Spoczywają na zamojskim cmentarzu (S). Mieli 8-ro dzieci, m.in. znaną poetkę i pisarkę (osobne hasło: Kozioł Urszula), senatora OKP (Lech), radiową prezenterkę muzyczną (Jadwiga Skolarska) i członka popularnej Grupy Vox (Andrzej).

 * Kozioła zapamiętałem jako wspaniałego nauczyciela (...) z wąsami, zaniedbany w ubiorze, co wówczas nie należał do rzadkości. Zawsze wesoły, wymowny. N pierwszej lekcji wygłosił bardzo patriotyczne przemówienie i bez żadnych socjalistycznych akcentów. Umiał zainteresować swoimi lekcjami (B. Królikowski, 1945)
 * Po osiedleniu się w Zamościu Czesława Kozioł wyreżyserowała Pastorałkę Schillera, widowiska poetyckie Dzwony wg Konopnickiej i Żołnierz polski wg Broniewskiego.