Założony jesienią 1942 w sklepie Hersego przy Pl. Dąbrowskiego w Warszawie przez zamojskiego socjalistę Stefana Sendłaka, który spotkał się tam z grupą zamojskich Żydów. Kierował początkowo komitetem zamojskim (10 podopiecznych), zmienionym zimą 1943 w komitet zamojsko-lubelski (pod koniec 1943 opieka nad 272 osobami, z których jedynie 5 osób nie doczekało wojny). Komitet uratował życie największej liczbie osób po Warszawie, Krakowie i Lwowie.  Wraz z powstaniem Rady Pomocy Żydom Komitet stał się jej częścią składową. Do tej pory Komitet był instytucją opierającą się na pracy jednego człowieka. Z komitetem związane były zamościanki Józefa Wajland-Mejerowa (ul. Wiśniowa), Alicja i Teofila Janowskie. Wśród uratowanych byli m.in. zamojscy Żydzi: Garfinklowie, Wolfenfeldowie Cyrla i Tobiasz, Jungmanowie, siostry Wolfingerówny, Eleonora Epsztajn, Maria Brener, Rozen. Ocalono m.in. grupę dzieci żydowskich na aryjskich papierach w domach dziecka i ochronkach.