Pod tą nazwą otwarta została w X 1928 nowa łaźnia miejska przy ul. Partyzantów 12. Zbud. w 1923-26 wg proj. Edwarda Kranza z 1921), kryta dachówką, nawiązująca do "stylu polskiego". Pierwotnie miała nosić nazwę "Kąpiele Ludowe". Miało 6 wanien, parownię i natryski (14), szatnię, poczekalnię, a także bufet. Czynna była do 23.00 (z wyjątkiem niedzieli). W opinii lekarzy miejscowych prawdziwym ośrodkiem zdrowia. Dzierżawca mieszkał na miejscu. W skład personelu wchodzili 2 łazienni, kąpielowy, pomocnik i palacz. W pierwszych latach mieścił się tu również odizolowany, czynny 2 razy w tygodniu oddział dezynfekcji (odwszanie, dezynsekcja odzieży, strzyżenie). Miesięcznie z "kąpieliska" korzystało ponad tysiąc osób (wanna kosztowała 1 zł). W 1939 miejscowa gazeta pisała, że jest tam brudno, są koślawe sprzęty, a obsługa nie używa mydła. W 1956 posiadała nadal 6 wanien, łaźnię parową i natryski. W 1961 zamknięta.
W 1990 opuszczony obiekt przejął PSS z przeznaczeniem na Delikatesy, ostatecznie jednak po 5 latach sprzedał pochodzącej z Zamościa Holenderce. Po gruntownej renowacji, od 1999 Kredyt Bank SA.

 * Pierwszymi dzierżawcami byli kolejno: Jan Woronowicz, Jan Kardyga, Stanisław Cisło, Józef Sendłak, w 1937 Zbigniew Korba.