Dawny nr 6, narożna, reprezentacyjna elewacja także od ul. Moranda 6, obie łączy zaokrąglony narożnik. Wzniesiona w 1905-7 wg proj. Juliana Cieszkowskiego dla Józefa Czernickiego, jako kamienica dochodowa. Po nim dziedziczyło ją troje dzieci: Leon,  Wilhelmina Serwinowa oraz Józefa Banachiewiczowa, później do 1977 tylko ona.
Kamienica trzykondygnacyjna z sutereną i poddaszem, o wielkomiejskim, właściwym swojej epoce charakterze, czteroskrzydłowa z małym podwórkiem "studnią" wewnątrz. Fasada płd. 10-osiowa z bramą w asymetrycznej osi zwieńczonej trójkątnym szczytem, w którym inskrypcję „1907” i „J. Czernicki” oraz sterczyna (współcześnie brak). Fasada wsch. 6-osiowa.
Posiada neorenesansowy zróżnicowany w poszczególnych kondygnacjach detal, parter boniowany ze zwornikami, gzyms główny z okulusami, nad piętrem z podokiennymi ramami. Okna najbardziej reprezentacyjne na I piętrze (nadproża, konsolki). Posiada 6 dużych żeliwnych balkonów, w narożu zaokrąglone. W podwórzu obiegające dwukrotnie dookoła tralkowe ganki. W obu fasadach posiadała 50 okien.
W 1932 oszacowana na 199 tys. zł. W narożnym pomieszczeniu była m.in. restauracja. Mieszkali w niej adwokaci Józef Stroiński, ojciec poety (w elewacji połudn. tablica pamiątkowa poświęcona poecie Zdzisławowi Stroińskiemu) i Bronisław Sikorski.
W piwnicy mieścił się zakład cukierniczy Wolskiego, jego następca Sozański wynajął w 1947 lokal dla PPR na Klub Inteligencji Pracującej z kawiarnią. Po wojnie były też biura PPR i przez wiele lat na parterze siedziba Stronnictwa Demokratycznego (pozostała tablica pamiątkowa). W 1977 w ¾ przeszła na własność Skarbu Państwa. Do 2020 znajdowało się w niej Biuro Promocji "Atut". Obecnie bardzo zaniedbana.