Należały do najpopularniejszych wydawnictw w Polsce XVII-XVIII w. Obok Krakowa najważniejszym ośrodkiem ich produkcji był Zamość. Ukazywały się one tutaj z niewielkimi przerwami od 1674 do 1776. Związane były z trzema nazwiskami. Byli profesorami Akademii Zamojskiej. Pierwsze swoje kalendarze wydawali w Krakowie (najdłużej Ormiński - 7 lat). W Zamościu wychodziły najpierw kalendarze Stanisława Niewieskiego 1674-1700, Franciszka Niewieskiego 1704-1711, 1716 i 1727-30 (w pozostałych latach w Krakowie i Lwowie), następnie Tomasza Ormińskiego 1697-1710 i Stanisława Duńczewskiego 1726-1736 i 1742-1776 (także po jego śmierci, w pozostałych latach we Lwowie). Były więc okresy, gdy drukarnię zamojską opuszczały jednocześnie kalendarze dwu autorów. Wychodziły w kilkutysięcznych nakładach. Zob. Kalendarze Niewieskiego, Kalendarze Ormińskiego, Kalendarze Duńczewskiego
Ponad 20 kalendarzy Duńczewskiego posiada w zbiorach muzeum zamojskie (kalendarze Niewieskiego i Ormińskiego należą do rzadkości polskich bibliotekach).
Przed wojną ukazał się Kalendarz - Informator firm chrześcijańskich w Zamościu na rok 1938  oraz Kalendarzyk Szkolny 1938 - 1939. Księgarni Lucjana Kąpickiego w Zamościu. W l. 90. wyszły pierwsze okazjonalne kalendarze reklamowe, głównie ścienne, kilkunastu zamojskich instytucji i firm. "Książnica Zamojska" wydała bibliofilski (75 egz.) Kalendarz Biblioteki Stulecia na rok Pański 2021.