Ur. w Żegocinie w rodzinie chłopskiej. Walczył w Legionach, był ułanem 11 p. ułanów, uczeń K. Laszczki, zaliczył semestr na ASP, zwiedzał Europę, wziął udział w wystawie legionowej (Lwów 1917 - 2 rzeźby, 1938 Głowa legionisty). Od 1924 pracował w Poznańskiem, później kierował szkołą artystyczno-rzeźbiarską w Klewaniu. Tworzył głównie pomniki (m. in. Dzieciom Wrześni, Chwały artylerii, Dwernickiego, Szopena, Leszka Białego) i dzieła o tematyce legionowej z widocznymi wpływami K. Laszczki.
Przez kilka  lat mieszkał w  Zamościu. Wykonał w 1933 całopostaciowy pomnik Józefa Piłsudskiego oraz w 1936 figury rycerzy przy prowadzącej doń bramie (teren koszar), rzeźbę Komendant ofiarowaną temuż przez zamojskich legionistów, zamówione przez Milera popiersia J. Piłsudskiego i J. Zamoyskiego, ponadto m.in. portret W. Bubiłły (dwa ostatnie w muzeum), odkuwał detale dla ratusza, restaurował figurę św. Piątka. Był też autorem pomnika nagrobnego z postacią M. Czerskiej, rzeźby na bramę w Radecznicy, pomnika Powstania z 1863 w Krasnobrodzie. Wg katalogu z 1948 jego Głowa Legionisty eksponowana yła w Galerii współczesnej MN w Krakowie.
Po kampanii wrześniowej zbiegł z obozu jenieckiego. Utrzymywał się z prac dla kościołów. Z jego pobytem na Zamojszczyźnie łączy się kilka anegdot. W 2007 w Muzeum Zamojskim wystawa poświęcona jego twórczości.

 * W 1929 w Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu, w Dziale Sztuki wśród prawie 3 tys. eksponatów był obok P. Gajewskiego jedynym artystą związanym z Zamościem (w katalogu: Witaszyce) z 3 pracami w drewnie: Cisza (głowa kobieca), Portret męski, Akt.
 * Ze wspomnień Tadeusza Peresady, który z kolegami  przesiadywał przy rusztowaniach przypatrując się jak powstawał pomnik Marszałka - Czasem czuliśmy się Kubie przydatni. Zwłaszcza wtedy, kiedy dając godziwy napiwek wysyłał starszych kolegów po gorzałkę. Wszyscy byli mu posłuszni.