Ur. w Zamościu, s. Bartłomieja, burmistrza. Początkowo uczył się w szkole miejscowej, następnie w Lublinie, potem na UJ (filozofia, literatura). Zwrócił uwagę ordynata, który wysłał go na studia do Niemiec (agronomia, technologia, medycyna), podróżował naukowo po Europie, poznał słynnego Humboldta, doktoryzował się (Wrocław, 1822). W 1830 został rektorem szkoły wojew. w Szczebrzeszynie. Autor artykułów i książek z zakresu agronomii, (np. O wełnie i owcach dla wszystkich gospodarzy, O wegetacji w różnych strefach ziemi, itp.). Jako lekarz z poświęceniem walczył z cholerą w oblężonym Zamościu (1831).