Ur. w Batorzu, studiował w zamojskiej (od 1680) i krakowskiej Akademii. Wykładał od 1693 na kolejnych katedrach, ostatnio prawa kanonicznego, wykładając nieregularnie, często z powodu wyjazdów w sprawach Akademii i własnych. 4-krotnie był rektorem, także dziekanem i kwestorem, a od 1731 prokanclerzem Akademii. Awansował też na godności kościelne, najpierw scholastyka (1715), a od 1739 infułata. Był również proboszczem na 4 parafiach. Reprezentował Akademię w obchodach roku jubileuszowego w Rzymie (1700). Odznaczał się hojnością na rzecz Akademii (księgozbiór) i Kapituły (srebrna monstrancja, dom, kapela kolegiacka), ale i stronniczością, popieraniem nieuczciwych profesorów. Był autorem wielu panegiryków, nierzadko o pewnych walorach literackich (gładkie). Zm. w Zamościu.