Pochodził z Krakowa, gdzie ukończył Akademię i tam wykładał. Do Zamościa przybył w 1666 jako dr filozofii, najpierw na niższe katedry. Później został profesorem prawa, następnie dr praw (1675), a rok później I-szy raz rektorem, który to urząd pełnił 15-krotnie! Ślub z siostrą infułata Abreka ułatwił mu karierę. Do Akademii był przywiązany, działał m.in. na rzecz jej autonomii. Wywdzięczając się Abrekowi wiodącemu spór z biskupem, popadł w wieloletni z nim zatarg, który go w końcu ekskomunikował. Ujawnił i zrealizował zapomniane fundacje (m.in. bursy). Sporządził w 1675 pierwszy katalog biblioteki akademickiej. Jako kwestor spisywał też materiał typograficzny drukarni. Posiadał też tytuł sekretarza królewskiego. Prowadził życie czynne, ale nie wiele oddające się nauce. Zm. jako rektor i wicekanclerz Akademii. Był autorem kilku panegiryków (trzy poświęcone Wiśniowieckim). Pozostawił troje dzieci. Żona Marianna ufundowała szpitalik przy kościele św. Katarzyny, a syn Franciszek (zm. 1714) był również od 1702 profesorem Akademii, kanonikiem i dr filozofii.