Ur. w Rawie Mazowieckiej, za udział w manifestacjach musiał opuścić rodzinne miasto. W 1913 zamieszkał w Klemensowie, pracował w cukrowni (przez prawie 50 lat inspektor plantacji), działał w PMS, zajmował się działalnością charytatywną, poważną część dochodów przeznaczał na działalność kulturalną. Należał do pierwszych prenumeratorów i przyjaciół, a także autorów "Kroniki Pow. Zamojskiego". Publikował również m.in. w "Ziemi Zamojskiej", także wspomnienia (o wymarszu na Rosję), nastrojowe, okolicznościowe artykuły o charakterze literackim. Był też przez ćwierć wieku korespondentem lubelskich i warszawskich gazet (Listy z nad Wieprza, jako A.B. lub Antoni Bartosz), publikował m.in. w "Narodzie", "Głosie Narodu", "Zorzy", "Ziemi Lubelskiej". Dostarczył swoich książek na słynną wystawę KMK. W 1929-30 wydawał i redagował "Słowo Zamojskie" - tygodnik z ambicjami poświęcony sprawom społecznym, gospodarczym, naukowym i literackim  które z braku "opiekunów", mocno deklarowanej apolityczności dość szybko upadło (wyszły 63 numery). Włożył w pismo całe swoje oszczędności (7 tys. zł). Chrześcijański demokrata, odżegnywał się w nim od polityki, sam popierał BBWR. W czasie wojny zamieszkał w Warszawie (przeżył powstanie i obóz w Pruszkowie), poszukiwany przez gestapo za jeden z artykułów). Po wojnie w Lublinie, gdzie wybudował sobie mały domek, tam zmarł. Erudyta, posiadał około 3 tys. książek, w 1963 zamieścił w "Sztandarze Ludu" artykuł o powstaniu styczniowym na Zamojszczyźnie.