Ur. w Komarowie, ukończył Seminarium Nauczycielskie w Szczebrzeszynie i kurs wyższy w Poznaniu, studiował jeszcze pedagogikę, w 1952 uzyskał dyplom mgr filozofii w KUL. Był przed wojną nauczycielem i kierownikiem szkoły. Służył w 9 p.p., uczestniczył w kampanii wrześniowej i jeszcze w 1939 wstąpił do konspiracji. Najpierw został z-cą komendanta odwodu zamojskiego AK. Kierował wywiadem i kontrwywiadem w Zamościu, reorganizując sieć informatorów. W 1943 został oficerem wywiadu zamojskiego Inspektoratu AK (później WiN), a od VIII 1945 takimż Okręgu Lubelskiego (do XII 1945). Walczył po Osuchami. Używał aż 9 pseudonimów, najbardziej znany "Rafał". Jego wywiadowcy wykradli Niemcom plan wysiedleń Zamojszczyzny, po wojnie rozpracowywali NKWD i UB, sporządzali listy volksdeutschów i szpicli. Był jednym wybitniejszych oficerów zamojskiej AK, kpt. (wzorowy, zdyscyplinowany, inteligentny oficer, odważny, ideowy, twardy charakter osobisty i żołnierski, dobry organizator konspiracyjny). Aresztowany, w 1946 został skazany na 12 lat, wskutek amnestii wyszedł po 7 latach (Wronki, Potulice).
Początkowo mieszkał w Zamościu, pracował m.in. w klinkierni i spółdzielni Kominiarskiej, później został wizytatorem szkół zawodowych w Warszawie. Na emeryturze gromadził materiały do historii zamojskiego podziemia. W 1985 wydał bogato udokumentowaną monografię Związek Walki Zbrojnej - Armia Krajowa w obwodzie zamojskim 1939-1944 (ponad 500 stron). Odznaczony srebrnym Krzyżem Virtuti Militari i m.in. dwukrotnie Krzyżem Walecznych. Zm. w Warszawie.

 * Pseudonimy konspiracyjne J. Grygiela: "Roman", "Wrzos", "Grzegorz", "Rafał", "Rokita", "Lech", "Ludwik", "Barbara", już po wojnie "Sieniawa".