Ur. w Zamościu, rodzinnie związana z ul. Listopadową, ukończyła PLSP, poznańską PWSSP (1988) i podyplomowe studia  historyczne na UW (1991), w 2022 obroniła na UMCS pracę doktorską Poetyka pejzażu. Uprawia malarstwo, rysunek, grafikę książki, tworzy nastrojowe pastele. Należy do Stow. Pastelistów Polskich. Autorka ok. 20 wystaw indywidualnych, pierwsza w zamojskim KMPiK (1976), ostatnie w Galerii Zamojskiej: 2011, 2018 Pejzaż 40 prac, 2020 Nie widać nic, a widać, 2024 Jestem tu - łąką szumna od istnienia! oraz w 2017 w Szczebrzeszynie (Szept traw), Zwierzyńcu (Istnienie) i Zamościu (Łąka) a także w Galerii 77 (2023). Ponadto uczestniczyła w ponad 100 wystawach zbiorowych (m.in. w Niemczech, Włoszech i Rosji). Twórczość jej koncentruje się wokół malarstwa i grafiki, inspirowanych  roztoczańskim krajobrazem i poezją Leśmiana. Jest poetką pejzażu, kreślącą pastelowa kredką na kartonie  swoje malowane wiersze (P. Kondraciuk, 2018).
Była organizatorką i komisarzem plenerów malarskich w Zwierzyńcu (1990-98), kuratorem 40 wystaw interdyscyplinarnych, w tym "Leśmianowego Biennale Sztuki" (2007-2016), jurorką, twórczynią i kustosz "Leśmianowej Kolekcji Sztuki". Inicjatorka Ogólnopolskiej Akcji Plastycznej Dzieci Niepełnosprawnych "Świat moich marzeń". Pracowała w Wydziale Kultury zamojskiego Starostwa. Od 2010 wykłada na Wydziale Sztuk Nowych Mediów w Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowej w Warszawie, a od 2023 w Akademii Zamojskiej (Zakład Rynek Sztuki i Zarządzanie w Kulturze).
Współzałożycielka, wiceprezes, od 2008 prezes Towarzystwa "Renesans". Od 1990 czł. redakcji "ZKK" (od 1996 dział "W kręgu sztuki"), inicjatorka i redaktor periodyku "Zapis czasu", czł. Zamojskiej Grupy Fotograficznej, Autorka ponad 150 artykułów i esejów o tematyce plastycznej (2016), wstępów do katalogów, a także okładek książek (np. Drugi brzeg nocy K. Konopy). Publikuje m.in. w "Archiwariuszu Zamojskim".
Laureatka konkursu dziennikarskiego, nagród i odznaczeń wojewódzkich (m.in. Zasłużona dla województwa), uczestniczka  Kongresu Kultury Polskiej (2000), stypendystka Ministerstwa Kultury (2007) i wybrana do Zarządu Krajowej Rady Ruchu Stow. Regionalnych RP (od 2023 wiceprzewodnicząca ZG). Uhonorowana przez Prezydenta Miasta tytułem "Animator Kultury" (2009) i "Ambasador Kultury" (2013).

 * Teodor Rousseau zapoczątkował plenery w Barbizon, a Elżbieta Gnyp realizuje ideę pleneru w Zwierzyńcu. Zapraszani są znakomici artyści (...). Na płótnach swych zatrzymują czas. (B. Rutkowski. Plener 97)
 * Jestem taka, jak moje obrazy. Inspiracje czerpię z natury, muzyki, ale to jest tylko pretekst, powód do malowania. W tych obrazach jest moja tęsknota i radość, niepokój i lęk, cierpienie i radość, krzyk niezgody, ale także nadzieja na lepsze jutro. (E. Gnyp, 2017)
 * Inspiruje mnie natura, zwłaszcza łąka - jako bezkresna przestrzeń z ogromnym bogactwem roślinności. Moja babcia mieszkała na ul. Młyńskiej, w niedalekiej odległości i od Łabuńki i łąki właśnie. To było moje dzieciństwo. Ta łąka: wielka, tajemnicza, z wysokimi trawami. Wszystko brzęczało, pachniało, dźwięczało... Pewnie też coś we mnie zostało z babcinego ogrodu i kwiatów, zwłaszcza bratków, które roztarte na papierze, tworzyły wspaniałe obrazy. (z wywiadu dla "Tygodnika Zamojskiego", 2018)