W 1687-94 pierwsze od czasu Moranda poważne roboty fortyfikacyjne prowadził Jan Michał Link. Wybudował w miejsce 2 bastionów nowy prekursorski bastion III z 2 poziomami strzelnic. Wzmocnił fortyfikacje w płn.-wsch. części miasta. Między Bramą Lubelską i Bramą Lwowską wzniósł nad samą fosą dodatkową linię niskich murów chroniących podwale. Przed 3 bastionami stanęły tzw. słoniczoła. Były to załamane przed szpicem kazamatowe kojce z murem nad nimi (szer. 3 m), z za którego prowadzono dodatkowy ostrzał. Zbudowano także nadszańce ziemne - 1 szyi w bastionu VII, z trzema działobitniami i 2 po obu stronach bastionu VI), których zadaniem była obrona wysokiego przedpola. Po modernizacji bastiony posiadały łącznie 96 wyciętych w krawędzi murów blankowych (wrębowych) stanowisk strzelniczych (najwięcej w bastionie III - 20) a ponadto jeszcze 13 w nadszańcach oraz po 6 otworów w murze słoniczół, łącznie 127 stanowisk artyleryjskich. Dzieła Linka, zwłaszcza nadszańce ziemne czy murowane przedwala powstały prawdopodobnie pod wpływem francuskiego  fortyfikatora Sebastiana le Prestre de Vaubana, nawiązywał jak twierdzi J. Feduszka do realizacji niemieckich i szwedzkich. Dalej Fortyfikacje XVIII w.