Przybyły do Zamościa 2 VI 1930 za sprawą Marii Kowerskiej i przy jej domu rezydowały. Pierwszą przełożoną została s. Florentyna Rychlińska. W 1932 przy ul. Listopadowej poświęcono kaplicę franciszkanek, ufundowaną przez J. Gielecką (rezydowały u niej 2 zakonnice). W 1934 Maria Kowerska przekazała im na własność dawny murowany browar przy ul. Żdanowskiej 10, adaptowany na dom zakonny. W Zamościu wyszła w 1938 biografia założycielki zakonu Marii Drzewieckiej (zm. 1933 w Łabuniach). W 1939 przełożoną była s. Maria Zbraniecka.
Przed wojną prowadziły żłobek i ochronkę, w czasie okupacji sierociniec (wychowały ok. 100 niemowląt). Zapisały piękną kartę w dziejach ratowania dzieci w Polsce w czasie II wojny światowej. Ukrywały żydowskie dzieci, nie pytając o metryki, pochodzenie, narodowość, czy też przynależność religijną. Wspomagane przez Marię Kowerską i z narażeniem życia dostarczały żywność i leki dzieciom do obozu na Okrzei, niektóre nawet pobite przez Niemców. Władze przekazały im budynek szkoły handlowej przy ul. Łukasińskiego, ale i on szybko zapełnił się dziećmi. Do tej pory nie wiedzą ile dzieci uratowały. Po wojnie wielu Żydów dziękowało siostrom za ocalenie. Świadectwo jednej z ocalonych Tamary Lawée (ukrywana jako Wanda Czarniecka) sprawiło, że siostrom został przyznany  medal "sprawiedliwy wśród narodów świata" (1993). O s. Bogumile, Zofii Makowskiej, jej zasługach i 4-letniej dziewczynce żydowskiej uratowanej w 1943 opowiada film dokumentalny Pięć moich matek, 2000).
Po wojnie funkcjonował u nich dom dziecka nr 21 (1947 - 2 zakonnice), pracowały w żłobku i przedszkolach. W 1947 - 24, 1948 - 18 zakonnic. Od 1954 zajmują również dom po przeciwnej stronie ulicy (ul. Żdanowska 3), z 17 pomieszczeniami i kaplicą, w którym znalazło się też przedszkole i dom dla upośledzonych dziewcząt (osobne hasło: Przytułki), w 1970 przejęte pod zarząd "Caritasu". Prowadziły też przy kolegiacie sekcję miłosierdzia. W 1972-75 w miejscu d. browaru zbudowały piętrowy dom zakonny (akt erekcyjny 10 IX 1972, proj. J. Łopuszyński), z kaplicą (otw. 1979), dla 40 zakonnic z nowicjatem. W 1978 z 33 zakonnic, 11 pracowało w pozostałym na przeciwko domu specjalnym (60 wychowanek o głębokim stopniu upośledzenia, 1988 - 40, 1995 - 51, 1997 - 47, 1999 - 28).
Przełożone (od 1946): 1946-49 s. Elżbieta Pawłowska (m. Germana), 1949-59 s. Zofia Makowska (m. Bogumiła Rita), 1959-62 s. Maria Smolarek (m. Rafała Kosma), 1962-63 s. Aleksandra Ziemińska (m. Zygmunta), 1963-69 s. Helena Moszyńska (m. Urbana), 1969-70 s. M. Smolarek, 1970-76 s. Maria Weremczuk, 1976-82 s. Helena Mazur, 1982-83 s. Zofia Pierwoła, 1983-88 s. M. Smolarek, 1988-89 s. H. Mazur, 1989-92 s. M. Weremczuk, 1992-98 s. Franciszka Pakulska, 1998-2004 s. Wanda Sokołowska, od 2004 s. Elżbieta Zagórska.
Na zamojskim cmentarzu spoczywa 32 zmarłe od 1929 siostry franciszkanki (2022).


 * W 1990 s. Maria Kwapisiewicz dotychczasowa dyrektorka Domu Pomocy Społecznej udała się do pracy misyjnej na Podolu.