Ur. w Zamościu. s. Piotra, po studiach prawniczych, pracował jako sekretarz w sądzie, początkowo jako jeden z bardziej znanych i energicznych działaczy zorganizował koło PPS w Zamościu. Był czołową postacią wydarzeń niepodległościowych w 1918 w Zamościu, m.in. czł. Tymczasowego Komitetu Powiatowego, który przejął władz w ręce polskie, z-cą komisarza na pow. zamojski z ramienia Rządu Lubelskiego, był współtwórcą Straży Obywatelskiej (w zarządzie), w komisji polsko-żydowskiego pojednania, zabierał głos na wiecach, wygłaszał odczyty. Zorganizował teatr przy Stow. Robotników i Rzem. Chrześcijańskich. Później w l. 20. był starostą kolejno w Kowlu, Baranowiczach, Miechowie, Drohobyczu i najdłużej starostą żółkiewskim. W czasie wojny we własnym, niewielkim majątku na Podlasiu. Aresztowany jako zakładnik, więziony w Siedlach, wyszedł ciężko chory, w Warszawie przeżył powstanie.
Po wojnie wrócił do Zamościa, mieszkał w rodzinnym domu przy ul. Lwowskiej, schorowany, nie zdolny do aktywności zawodowej i społecznej. Spoczął na zamojskim cmentarzu. Jego córką jest prof. dr hab. Barbara Emeryk-Szajewska (osobne hasło) w Klinice Neurologicznej AM w Warszawie.