Zaprojektowana została w związku zakładanym rozwojem miasta do ponad 100 tys. mieszkańców między drogami na Hrubieszów i Tomaszów na terenie wsi Kalinowice (świetnie nasłonecznione działki), na obszarze 600 ha dla ok. 40 tys. mieszkańców (wielkość lubelskiego Czechowa, czy warszawskiego Bródna). W konkursie uczestniczyło 8 zespołów z całej Polski, w 1980 wygrał zespół z Lublina (architekci i inżynierowie: Henryk Matwiejuk, Stanisław Machnik, Barbara Szymczak, Danuta Jaroszewicz, Tadeusz Sierzpowski, Edward Pomorski, Wacław Kondzioła).
Dzielnicę przecinać miała ją ze wschodu na zachód parkowa promenada, z obiektami rekreacyjno-sportowymi i kulturalnymi, po dwoma osiedlami z obu stron, bez wysokościowców i mrówkowców. Osiedlową jednostkę miał kształtować nie blok, lecz budynki skupione wokół pełnego zieleni podwórka (ok. 300-400 mieszkańców), z mieszkaniami M-4 przec. 80 m2. Pierwsze osiedle na 12 tys. mieszkańców miało powstać po 1985. Znacznie jednak wcześniej zweryfikowano perspektywy rozwojowe miasta w tym zakresie i dzielnica pozostała tylko w dokumentacji projektowej.