Nie istnieje, otwarty został 14 I 1908 na przeciwko cmentarza parafialnego (od strony wsch. - za torami) na gruncie nabytym od Leonarda Kowalskiego (wg innych danych od Julii Kiełbińskiej za 1010 rb). W 1924 otoczony był drewnianym wys. 2 m parkanem i zajmował pow. 1,7 ha (0,6 zajęte, zadrzewione). W 1930 powiększony o 0,13 ha (2200 zł od Stanisława Szewczuka). Była tam wspólna mogiła rozstrzelanych przez Rosjan latem 1914 podejrzanych o szpiegostwo na rzecz Niemiec Żydów, a 22 VII 1934 odsłonięto pomnik ku ich pamięci (7 Żydów). Murowany budynek mieścił dom modlitw, dom przedpogrzebowy i mieszkanie dozorcy. Czynny do 1942.   
W czasie okupacji cmentarz zdewastowano (z nagrobków powstał chodnik od ul. Długiej do ul. Kilińskiego). Na jego terenie Niemcy utworzyli magazyny mienia pozostawionego po likwidacji getta. Później część zamieniono na pola. Jeszcze w l. 60. był to teren pełen nierówności i zapadlin (potem Zakład "Delii" i ogrody).
Na jego skraju (ul. Prosta) stoi pomnik Żydów zamojskich powstały z zachowanych macew. Na 16 z nich są daty śmierci i nazwiska. 95 macew odnosi się do mężczyzn, ale tylko 18 z nazwiskami, m.in. Josefa Szlomo Sabatai Halewi Horowitza, wnuka mistrza z Lublina (M. Stachula Lapidarium i pomnik przy ul. Prostej w Zamościu, ZKK 2007 nr 2). W 2003 z płyt użytych do utwardzenia cmentarza i odnalezionych w na terenie miasta wykonano we wsch. ogrodzeniu lapidarium. Po rewitalizacji odsłonięte 27 X 2016.