Ur. w Mińsku, Litwak, ukończył szkołę rabinacką w Wilnie, przybył z Lublina, uczył religii w progimnazjum w Zamościu, prowadził też  2-letnią męską szkołę - 50 uczniów i organizował wieczorowe kursy czytania, a na prośbę kupców żydowskich zwracał się do władz przeciwko urządzaniu skwerów w Rynku. Przy sprzeciwie chasydów przez pewien czas był rabinem, potem rabinem okręgu bożniczego, był także czł. Rady Tow. Pożyczkowo-Oszczędnościowego. Potem cenzorem książek żydowskich w Warszawie, odznaczony medalem "za gorliwość" (1897).
Namawiał młodego I. L. Pereca by wyjechał na studia (k. l. 60. XIX w.), nawet zastawił złoty łańcuch na opłacenie podróży, z której ten ostatecznie zrezygnował. Zamieszczał w l. 80. korespondencje z Zamościa, w "Ruskim Jewreju" (1881), napisał że Zamość był rozsadnikiem oświaty między Żydami w Polsce. Zm. jako wdowiec w Warszawie. Także: Szimon, Symcha, Semen Chodok