Zwana "Spaską" (nie istnieje). Urządzono ją w 1833 w szpitalu wojskowym (d. pałac Zamoyskich). Funkcjonowała jako prawosławna cerkiew twierdzy, miejska i garnizonowa, służącą stacjonującym tu rosyjskim oficerom. W cerkwi była nie ręką ludzką wykonana cudowna ikona Zbawiciela. Od 1845 w pawilonie płd. na piętrze (na parterze mieszkali księża). Po remoncie  w 1895 umieszczono nad nią kopułkę z krzyżem. We wspomnieniach znanej tłumaczki Eleonory Słobodnikowej - z jednego skrzydła rozlegał się dźwięk dzwonów. Nie widziało się wiernych podążających do urządzonej tu przez zaborców cerkwi. Zdaje się, że uczęszczała do niej tylko elita. Był tam ikonostas z lipowego drzewa misternie rzeźbiony w ptaki i arabeski. Po wyjściu Rosjan umieszczono tam biura Sejmiku.


 * Z akt APL z 1913 - znajduje się w części budowlanej Wydziału wojenno-inżynierskiego, remontowana w 1895, murowana, 2-kondygnacyjna. Oddzielnej dzwonnicy nie ma, dzwony są w otworze urządzonym nad częścią ołtarzową. Budynek stary i kriepki, pokryty blachą żel. Na przynależnym do cerkwi cmentarzu kaplica grobowa. (tłum. J. Górak)