Ur. w Radomiu, studiował medycynę, walczył w Legionach, później kształcił się we francuskiej szkole wojennej. Przybył z Poznania, gdzie też dowodził DP. Zamojską dywizją dowodził 4 lata (XI 1931 - XII 1935), tu też awansował w 1932 na generała brygady i zwyczajowo był pierwszą osobą w mieście. W ciągu swego pobytu zdążył się przyzwyczaić do Zamościa, poznał się na jego swoistym uroku i postanowił przyczynić się do jego renesansu i do dalszego rozwoju. Z jego inicjatywy rozpoczęto budowę stadionu i pływalni, która później otrzymała jego imię, jego staraniem szkoła nr 5 otrzymała plac pod nowy budynek oraz powołano w 1934 Towarzystwo Przyjaciół Zamościa - został prezesem. Ambitne plany pokrzyżował wyjazd z Zamościa. W uznaniu zasług otrzymał honorowe obywatelstwo Zamościa (10 XI 1935). Wytworny, towarzyski, inteligentny, odznaczał się też piękną postawą i bardzo reprezentacyjnym wyglądem, znany w Zamościu również jako wielbiciel płci pięknej.
Dowodził oddziałami zajmującymi Zaolzie, a w kampanii wrześniowej Armią "Pomorze", znalazł się w niewoli, uchodził za kandydata na następcę marszałka Śmigłego. Po wojnie na emigracji, w Anglii, od 1954 w USA, zm. w Nowym Jorku.