Ur. w Sławkowie. Studiował na UJ w Krakowie prawo i filozofię, uczestniczył w powstaniu listopadowym, w 1828 wstąpił do zakonu pijarów, święcenia przyjął w 1834. Od 1836 w diecezji lubelskiej (od 1840 proboszczem), podróżował z biskupami lubelskimi do Petersburga, w 1850 został dziekanem chodelskim, w 1855 prałatem katedralnym, a biskupem został w 1857. Jako sufragan, w 1858-71 (uroczyście instalowany w Kolegiacie 8 IX 1859) pełnił również godność Prałata Dziekana Infułata Kolegiaty Zamojskiej. Nie mieszkał tu jednak na stałe, przyjeżdżał tylko by celebrować uroczystości, jednak interesował się sprawami kapituły, działał w tym czasie na rzecz powstania styczniowego.
W 1868 ufundował do Kolegiaty zegar słoneczny (ob. przed Katedrą), wydał zgodę na skopiowanie kolegiackiego Zwiastowania, zajmował się sprawami gospodarczymi. W 1871 został ordynariuszem diecezji lubelskiej, a także podlaskiej. Bronił kapłanów przed szykanami rządu carskiego, ale pod naciskiem władz zabronił unitom przyjmowanie obrządku łacińskiego. W bibliotece kolegiackiej zachowały się jego niepublikowane rękopisy. Przyrodnik amator.